بلاگ
آداب و رسوم تاریخی جهیزیه و رسومات رایج در دنیا
آبان
عنوان مطلب
جهیزیه چیست؟ در لیست جهاز عروس چه مواردی باید لحاظ شود؟
اگر در حال آماده شدن برای ازدواج هستید حتما می خواهید بدانید جهیزیه از کجا آمده است؟ این سنت باستانی ابتدا در کشورهای آفریقایی مرسوم بوده است تا داماد در شروع زندگی مشترک بتواند با سرمایه اولیه تامین شده توسط خانواده عروس مسئولیت رفع خواسته ها و نیازهای همسر و فرزندان خود را بر عهده بگیرید. این مورد در روم باستان نیز رواج داشته است، بنابراین می توان گفت که این سنت یکی از آداب و رسومی است که نه تنها در کشورهای آسیایی، بلکه در کشورهای اروپایی نیز یافت می‌شده است. اما با گذشت زمان این عادت در خانواده ها از بین رفت و اگر پدر و مادر دختری جهیزیه را پرداخت می کردند، یکی از ضروریات اساسی زندگی بود و باید خانواده عروس لیست سرویس جهیزیه برای عروس تهیه کند.
[lwptoc]جهیزیه چیست ؟مهریه از کجا آمده است ؟
به مجموعه لوازم خانه وسایل و اشیائی که از سوی خانواده دختر به عروس به هنگام عزیمت (رفتن) به منزل شوهر داده میشود، جهیزیه گفته می شود. مالی که دختر (زن) بنا به عرف و رسومات جامعه و خانواده، در زمان ازدواج با خود به منزل شوهر می برد که علاوه بر استفاده خود به شوهر نیز اجازه استفاده کردن از آن را می دهد.
همچنین بر اساس قانون مدنى و رسومات موجود و موازین شرعی تامین معاش (زندگی) و کلیه لوازم مربوط به زندگى با مرد است، اما زن هم به نشانه صمیمیت و علاقه به زندگى مشترک، دوست دارد با همسر آینده خویش همراهى کند و او را در تشکیل یک زندگی مشترک یاری کند. از طرف دیگر بعضى از حقوقدانان معتقدند که اختصاص دادن جهیزیه به دختر از سوى پدر و خانواده او در واقع به نوعى تعدیل (برابرسازی) قانون مربوط به ارث محسوب مى شود.
هدف اصلی از خرید جهیزیه چیست؟
اگرچه واژه جهیزیه معنای واقعی خود را در دنیای مدرن امروز از دست داده است، اما هنوز یک مفهوم معتبر است. در گذشته جهیزیه به عنوان کمک مالی خانواده عروس برای خانه خود در نظر گرفته می شد. زیرا در آن روزها تنها درآمد خانه توسط شوهر تأمین می شد. بنابراین، خانواده ها از بدو تولد دختر شروع به تهیه جهیزیه می کنند و از بسیاری از اقلام و لوازم خانه جمع می کنند تا زمانی که فرزندشان به سن ازدواج برسد.با این حال، در این زمان و سن، زنان و مردان تأمین درآمد می کنند. بنابراین، بیشتر زوجین ترجیح می دهند اقلام موجود در جهیزیه را به طور مشترک خریداری کنند. با این حال، البته بسیاری از خانواده ها هستند که سنت جهیزیه را ادامه می دهند. کسانی که این سنت ها را ادامه می دهند، چه چیزهایی را برای جهیزیه خود خریداری می کنند؟
در گذشته زنان دارای وسایل دست ساز مانند کارهای توری و قلاب بافی بودند. با این حال امروزه عروس ها ترجیح می دهند به جای وسایلی که غیر ضروری است و استفاده نمی شود، وسایل ضروری و کارآمد تری را خریداری میکنند. در هر صورت می توان هدف اصلی جهیزیه را کمک به خانه جدید توصیف کرد. اما برای این کار شما ابتدا باید لیستی تهیه کنید بنابراین باید بدانید که جهیزیه چیست. پیشاپیش بگوییم، موارد موجود در لیست جهاز عروس یک قانون نیست، شما ممکن است آنها را به طور مشترک با همسرتان خریداری کنید. اما شناختن هر یک برای جبران کمبودهای خانه جدید بسیار معنی دار است. در اینجا مواردی که باید در لیست جهیزیه باشد وجود دارد. جهیزیه از آن جهت که لوازم زندگی زوجین است، تهیه آن بر عهده سرپرست خانواده خواهد بود لذا هیچ ارتباطی به عروس و خانواده‌اش نداشته اما از آنجا که مراسم عروسی، داماد را نیز تحت فشار قرار میدهد و هزینه‌های تشریفاتی و اضافی بر دوش داماد می‌اندازد، بهتر است که به طور مشترک خریداری کنند.
آداب و رسوم تاریخی جهیزیه و رسومات رایج در گوشه و کنار دنیا:
خرید لوازم خانه بیشتر به رسم و رسومات مناطق مختلف بستگی دارد. جاهای مختلف ایران رسم های متفاوتی دارند. در بعضی شهر ها رسم است که داماد چند قلم از لوازم برقی سنگین مثل یخچال، گاز، ماشین لباسشویی و … را تهیه می کند. در بعضی مناطق خانواده ها با هم صحبت میکنند و لوازم را با توافق هم تقسیم می کنند به هر حال ساکن هر منطقه از شهرهای ایران باشید، باید طبق رسم و رسوم خودتان پیش بروید. این بستگی دارد که شما اهل کدام شهر هستید.
اگر بخواهیم نگاهی به رسومات رایج در گوشه و کنار دنیا بیندازیم و کشورهای مختلف را از نظر رسومی که در تهیه جهیزیه دارند مورد مقایسه قرار دهیم بدون تردید باید بگوییم که کشورهای آسیایی بیش از کشورهای اروپایی و آمریکایی به رسوماتی که از گذشته‌های دور مرسوم بوده است پایبند هستند.
آداب و رسوم تاریخی در بابل:
حتی در قدیمی ترین سابقه موجود مانند آیین حمورابی در بابل باستان، مهریه به عنوان یک رسم موجود توصیف شده است. دختران به طور معمول هیچ یک از املاک پدرش را به ارث نمی بردند. در عوض با ازدواج، عروس از پدر و مادر خود جهیزیه می‌گرفت که هدف آن تأمین امنیت مادام العمر برای خانواده وی بود.
در بابل هم مهریه و هم جهیزیه داده می شد. با این حال مهریه عروس تقریبا همیشه برای تامین بخشی از جهیزیه هزینه می‌شده است. جهیزیه همسر به عنوان بخشی از دارایی های خانواده توسط شوهرش اداره می شد. با این وجود داماد حقی برای در اختیار داشتن جهیزیه نداشت. و از نظر قانونی مهریه باید جدا نگه داشته شود زیرا انتظار می رفت که زن وفرزندانش را تامین کند. زن در هنگام مرگ شوهر مستحق مهریه خود بود. اگر او بی فرزند از دنیا می‌رفت مهریه اش به خانواده اش پس داده میشد، اگر پدرش زنده بود در اختیار پدرش بود در غیر این صورت برادرانش. اگر او فرزندان پسر داشت آنها به طور مساوی آن را تقسیم می کردند. مهریه زن فقط توسط فرزندان خودش به ارث می‌رسید و اگر شوهرش از همسران دیگری فرزند داشت به آنها تعلق نمی‌گرفت.
آداب و رسوم تاریخی در یونان باستان:
در یونان باستان رسم این بود که به عروس مهریه بدهند ولی این رسم 500 سال قبل از میلاد به جهیزیه تغییر یافت و شوهر در جهیزیه همسرش از حقوق مالکیت خاصی برخوردار بود. بعلاوه زن می‌توانست اموالی را در زمان ازدواج خود را به خانه بیاورد که در جهیزیه موجود نبوده است.
مهریه همچنین نوعی حمایت از زن در برابر احتمال بدرفتاری شوهر و خانواده اش با زن می‌باشد و انگیزه ی شوهر برای آسیب رساندن به همسرش را از بین می‌برد. این در فرهنگ هایی صدق می کند که اگر عروس زودتر از داماد فوت کند، جهیزیه به خانواده عروس برگردانده می شود.
در یونان معاصر مهریه با اصلاحات قانونی در سال 1983 از قانون خانواده حذف شد.
آداب و رسوم تاریخی در امپراتوری روم:
برای رومی ها جهیزیه اموالی بود که توسط عروس و یا خانواده عروس در هنگام ازدواج به پدر داماد یا داماد هدیه داده میشد. جهیزیه در زمان رومی ها یک رسم بسیار متداول بود و از روی اشتیاق از طرف خانواده عروس برای تامین بخشی از هزینه های شروع زندگی به داماد داده می‌شدتا داماد بتواند هزینه های همسر و فرزندانش را تامین کند. در روم دو نوع جهیزیه رواج داشت یک نمونه اینکه از طرف پدر و یا خانواده عروس در زمان ازدواج به داماد پرداخت میشد و گونه ای دیگر اینکه توسط شخص دیگری غیر از سرپرست یا پدر عروس، با توجه به خانواده دامادی که عروس با آن ازدواج کرده است، اما به این شرط که دوباره به مهریه دهنده برگردانده شود. اگر پدر عروس فوت شده بود از خانواده عروس انتظار می رفت هنگام ازدواج دختر، متناسب با توان مالی خود جهیزیه بدهند. و رسم بود که خانواده داماد در مدت کمتر از سه سال مهریه وعده داده شده را به صورت اقساط به عروس پرداخت می کردند و برخی از رومیان با تحویل جهیزیه به صورت یکجا، آن خانواده را ستایش زیادی می کردند.
آداب و رسوم تاریخی جهیزیه در شبه قاره هند:
در شبه قاره هند عمل به مهریه موضوعی بحث برانگیز است. برخی از محققان معتقدند که جهیزیه در دوران باستان در شبه قاره هند رواج داشته است، اما برخی دیگر چنین اعتقادی ندارند. هند یکی از کشورهایی است که تامین وسایل خانه را برای شروع زندگی برای خانواده ها بسیار مهم است، بنابراین تهیه جهاز و قوانین لازم در مورد تهیه آن از جمله عواملی است که ازدواج دختران جوان را محدود می کند.
در هند تهیه لوازم و ملزومات لازم در جهیزیه و همچنین تهیه پول و طلا توسط خانواده عروس به عنوان یک سنت دایم نه تنها در دوران ازدواج بلکه گاهی بعد از ازدواج و گاه تا پایان زندگی رواج دارد. تامین لوازم ابتدایی شروع زندگی مشترک برای خانواده های هندی به عنوان راهی برای فرار از فقر جوانان و تامین مخارج زندگی بسیار پر اهمیت است.
در قرن یازدهم هند، دختران ،حق قانونی ارث بردن از پدر را داشتند، اما فقط یک چهارم برادرش بود. دختر این مبلغ ارث را هنگام ازدواج با خود می برد، و دختر هیچ ارث اضافه تر بعد از مرگ پدرش نمی برد و اگر پدر قبل از ازدواج دختر می مرد سرپرست او ابتدا بدهی های پدرش را پرداخت می کرد و سپس یک چهارم از باقیمانده ثروت پدر را تا زمانی که دخترش آماده ازدواج باشد به او اختصاص می داد تا با خودش به خانه جدیدش ببرد.
آداب و رسوم تاریخی در چین:
مهریه و جهیزیه در دوره های مختلف تاریخی چین معمول بود و تا تاریخ معاصر ادامه دارد. جهیزیه که به طور محلی “(嫁妝( Jiàzhuāng ) ” خوانده می شود، از زمین، جواهرات، پول گرفته تا مجموعه ای از لباس، تجهیزات خیاطی و مجموعه وسایل خانه متغیر بود. در واقع جهیریه نوعی ارث برای دختران چینی است. در چین سنتی، املاک متعلق به یک خانواده فقط برای پسران به صورت مساوی یا ارث اختصاص داده میشد. جهیزیه تنها راه انتقال دارایی به یک دختر بود. این شامل اموال غیر منقول مانند زمین و اموال منقول مانند جواهرات و لباس های خوب بود. جهیریه ای که دختر با خود آورده بود به طور معمول از اموال شوهرش و سایر وسایلی که مرد با خود به زندگی خانواده مشترک آورده بود تفکیک می شد. داماد می‌توانست برای غلبه بر اوقات سخت اقتصادی یا نیازهای فرزندان و همسرش، این دارایی را اغلب به صورت نقدی بفروشد. در موارد کمی ممکن بود عروس اموالی را که به عنوان جهاز آورده به دختر یا عروس خود منتقل کند. دارایی های جهیزیه ای که عروس با خود آورده بود به عنوان ثروت جداگانه آن زوجین بود. غالباً زنی که جهیزیه زیادی با خود به خانه داماد آورده بود، در فرهنگ چین از فضیلت بیشتری نسبت به زنی که این کار را نکرده بود، برخوردار می شد. در مناطقی از چین جهیزیه و عروسی از دوران باستان تا قرن 20 ام انجام می شد. اگرچه در طول تاریخ چین، استفاده از مهریه عروس عمدتا به جای جهیزیه مورد استفاده قرار گرفته است، اما در دوران مدرن به آرامی کاهش یافته است.
جالب است بدانید اولین قدم برای ازدواج در چین انتخاب تاریخ های فرخنده برای عروسی است و سپس خواستگاری و نصب تخت عروس در محل برگزاری عروسی است. یک راهب چینی یا یک فالگیر معبد بر اساس تاریخ و زمان تولد زوجین تاریخ مناسبی را انتخاب می کند. برخی از آنها همچنین ممکن است برای روزهای خوب به تقویم چینی مراجعه کنند. ماهها و تاریخ های شمار دار ترجیح داده می شوند که مراسمی برگزار نشود و همچنین از برگزاری جشن ها و مراسمات در ماه هفتم قمری خودداری می شود زیرا ماه جشنواره روح گرسنه است.
پس از انتخاب تاریخ های فرخنده، جزئیات عروسی که از قبیل انواع و مقادیر هدایای نامزدی، هدیه های متقابل، مهریه عروس و تعداد میزهای ضیافت عروسی که توسط والدین داماد برای مهمانان پدر و مادر عروس تهیه شده است مطرح می شود .
تهیه جهیزیه در اروپا:
جهیزیه تا اوایل دوران مدرن به صورت گسترده در اروپا رواج داشت. فرهنگ شناسان غالباً داستان عامیانه ‘ سیندرلا ‘ را به عنوان رقابتی بین نامادری و عروس برای تأمین منابع که ممکن است شامل جهیزیه باشد، تفسیر می کنند. اپرای La Cenerentola جواکینو روسینی این مبنای اقتصادی را مثال میزند: دون مانی فیکو می خواهد جهیزیه دختران خود را افزایش دهد، تا شوهر بهتری را برای دخترانش جذب کند و اگر او جهیزیه سوم را به دخترش ارائه دهد کار دشواری را انجام داده است.
در اروپا یکی از مجازات های معمول برای آدم ربایی و تجاوز به زن مجرد این است که آدم ربا یا متجاوزگر مجبور به تهیه جهیزیه زن میشود. و تقریبا تا اواخر قرن بیستم ، این پول نقض وعده نامیده می شد .
تهیه جهیزیه برای زنان فقیر نوعی صدقه دادن از طرف کشیشان ثروتمند است. سنت جوراب های کریسمس به افسانه سنت نیکلاس برمی گردد که طلا را داخل جوراب سه خواهر فقیر انداخت تا جهیزیه آنها را تامین کند. سنت “الیزابت” پرتغالی و سنت “مارتین دو بوریس ” به تهیه جهیزیه مشهور بودند و مجمع خیرخواهان رومی، یک انجمن خیریه رومی که به تهیه جهیزیه اختصاص داشت ،و برای صرف امور خیریه کل دارایی پاپ اوربان هفتم را دریافت کرد. در سال 1425 جمهوری فلورانس یک صندوق عمومی به نام “Monte delle Dutti ” ایجاد کرد تا خرید لوازم مورد نیاز برای شروع زندگی عروس ها را در فلورانس تامین کند.
ارث های عظیم به عنوان جهیزیه عروس های اشرافی و سلطنتی در اروپا در قرون وسطی مرسوم بوده پرنسس پرتغال در سال 1661 با ازدواج پادشاه چارلز دوم انگلیس با کاترین براگانزا، دو شهر از کشور هند و مراکش را به عنوان جهیزیه ای به پادشاهی انگلیس داد.
در برخی موارد راهبه ها هنگام پیوستن به صومعه مجبور به تهیه جهیزیه بودند. همچنین در برخی دوره ها مانند مجالس مذهبی، پدران دخترانی که جذابیت کمتری داشتند را در صومعه ها قرار می دادند، به طوری که دختران مستعدتر می توانستند جهیزیه بیشتری از صومعه دریافت کنند. خانواده های فرقه های قبیله هایی که قادر به تهیه جهیزیه مناسب برای دخترانشان نبودند، آنها را در صومعه ها قرار دادند. تا به عنوان چندمین زن یک مرد باشند.
به عنوان مثال در شهرستان بنتهایم، پدر و مادرانی که پسری به دنیا نیاورده بودند، میتوانستند جهیزیه بیشتری به شوهر جدید دختر خود بدهند. معمولاً به این شرط که داماد نام فامیلی خود را به نام فامیلی خانواده عروس تغییر داده باشند، و دلیل این کار برای ماندگاری نام خانوادگی عروس عنوان می شد.
آداب و رسوم تاریخی در انگلستان:
جهیزیه در انگلیس نیز رواج داشت با این وجود به دلیل وجود حق ارث دختران، حق مالکیت زنان و سایر حقوق در انگلیس با مهریه، در قاره اروپا متفاوت است. قانون انفعالی که مستلزم محرومیت از ارث زنان و سلب مالکیت دارایی پدرش است، اعمال نمی شود. زنان مجرد از بسیاری از حقوق مردان برخوردار بودند. شاید مشهورترین مثال در مورد ارث و اختیار زنان، الیزابت اول انگلیس باشد که از کلیه حقوق یک پادشاه مرد برخوردار بود.
زنان مجرد از حقوق مالکیت مشابه حقوق مردان برخوردار بودند، زنان مجرد و متاهل تحت تأثیر تغییر قانون پیروزی نورمن در قرن دوازدهم قرار گرفتند. و در برخی از حوزه های قضایی قانون نورمن به قانون عادی معرفی شد که مستلزم انتقال اموال زن به نام شوهر، تحت حضانت و کنترل وی است. نورمن ها همچنین جهیزیه ای را در انگلیس معرفی کردند تا جایگزین آداب و رسوم قبلی شود و شوهر در هنگام عروسی، جهیزیه را درب کلیسا را به صورت عمومی دریافت میکرد.
در انگلستان سوابق دادگاه ها در قرن سیزدهم پر از اختلافات مهریه شد و این یک قانون پیچیده در امور قضایی شده بود. سیستم جهیزیه انگلیس به اکثر خانواده های نجیب اجازه می داد دخترانشان ازدواج کنند و از این طریق روابط خویشاوندی و حمایت از خانواده خود را به دست می آورند. دختران متاهل، کالایی ارزشمند برای پدران بلند پرواز بودند و اشراف انگلیس تعداد کمی از دختران واجد شرایط خود را به مجالس مذهبی می فرستادند.
برخی از اعضای طبقه بالا دوره ویکتوریا در انگلیس مهریه را به عنوان پرداخت زودهنگام ارث دختر می دانستند. در برخی موارد، دخترانی که مهریه خود را دریافت نکرده اند، هنگام فوت والدین، بخشی از املاک را دریافت می کردند. اگر یک زن و شوهر بدون فرزند فوت کنند، جهیزیه زن معمولاً به خانواده اش پس داده می شود.
قانون سرپرستی ، هرگز به طور معمول در انگلیس اعمال نشد و در قرن نوزدهم لغو شد. این امر مفهوم مهریه را به طور موثری پایان داد زیرا اموال یک زن مجرد یا پس از ازدواج توسط وی حفظ می شد یا درآمد آن به اموال زناشویی تحت کنترل مشترک با شوهر تبدیل می شد.
آداب و رسوم تاریخی در روسیه:
به گفته واسیلی پوكیرف، نقاش روسی قرن نوزدهم. جهیزیه در روسیه از قرن نوزدهم روشی معمول و متداول بود.
کتاب خانواده (Domostroy) کتاب مشاوره روسی برای طبقات بالا در قرن شانزدهم ، شامل توصیه هایی برای کنار گذاشتن زمین به عنوان جهیزیه، و جمع آوری ملحفه، لباس و سایر وسایل است، نه خرید آنها در یک دسته برای عروسی اگر دختر بمیرد. جهیزیه برای زکات و نماز برای روح او اختصاص داده می شود و ممکن است بخشی از آن به جهیزیه دختران دیگر اختصاص یابد.
در اواخر دوران روسیه تزاری ، جهیزیه شامل لباس عروس، پارچه و ملحفه بود.سپس پارچه، به دلیل کمیاب شدن پارچه کتان و نخ ریسی ضعیف دختران، محبوبیت کمتری پیدا کرد اما اهمیت لباس خیره کننده افزایش یافت و بر خریدن بهترین لباس ها تاکید میشد و گاهی اوقات جهیزیه را به عنوان پول نیز دریافت می کردند، خصوصاً اگر عروس نقصی داشت. دامادها طور فزاینده ای به پول جهیزیه علاقه مند شدند، زیرا بیشتر، توانایی راه اندازی کسب کار خودشان را داشتند و عروس به امور همسر و فرزند داری مشغول می شد.
آداب و رسوم تاریخی در رومانی:
در رومانی در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم (1830-1750) دخترانی که جهیزیه دریافت می کردند از ارث خانوادگی حذف شدند، که منجر به افزایش انسجام در خانواده شد. اقوام مرد همسرش را کنترل می کردند اما او مالکیت جهیزیه و هدایای عروسی را همچنان در اختیار داشت و حفظ می کرد. اگر شوهر جهیزیه را به هدر می داد، بستگان عروس میتوانستند از شوهر به دلیل به هدر دادن وسایل شکایت کنند. و با این کار تا حدودی همسران ازدواج را ترک کردند. نتیجه طولانی مدت این مورد افزایش توانمندی قانونی زنان، ضمن تأمین امنیت اقتصادی برای زنان مطلقه، زنان بیوه و کودکان بود.
قاره آمریکا و فرهنگ های بومی آن منطقه:
طبق یک مطالعه قوم نگاری در مورد فرهنگ های بومی در سراسر جهان حدود 6 درصد از فرهنگ های بومی آمریکای شمالی هدایای خود را بین خانواده های داماد و عروس رد و بدل کردند. در میان قبایل دشتهای آمریکا، ترکیبی از مهریه و جهیزیه استفاده می شد. داماد به پدر و مادر عروس اسب هدیه می داد، در حالی که آنها به نوبه خود به داماد هدیه می دادند. مبادله تا حدودی متقابل بود.
آداب و رسوم تاریخی در مکزیک:
استعمارگران اسپانیایی سنت های جهیزیه را به مکزیک آوردند. قوانین اسپانیا برخلاف روال معمول اروپا مبنی بر انتقال جهیزیه به کنترل داماد و خانواده اش، حق کنترل مهریه پس از ازدواج را به عروسها داد. غالباً زن به طور موثری پس از ازدواج مهریه را حفظ می کرد. ممکن است از طریق جهیزیه به شوهر پول داده شود تا به سود متقابل همسر و فرزندانشان سرمایه گذاری کند، اما زنان معمولاً از پول جهیزیه خود برای اداره مشاغل شخصی خود مانند بقالی، بار و فروشگاه در مناطق شهری استفاده می کردند. جهیزیه در اوایل سال های استعمار یک عادت رایج بود، اما در اواسط قرن هجدهم کمتر رایج شد. در آن زمان، دختران کم ثروتمند اغلب بدون هیچ جهازی ازدواج می کردند.
آداب و رسوم تاریخی در فرانسه جدید:
دولت فرانسه با اعطای جهیزیه به زنانی که قصد سفر به مستعمره کبک را داشتند ، تلاش کرد تا ازدواج سربازان و بازرگانان مرد در فرانسه جدید را تشویق کنند. از آنجا که تاج فرانسه جهیزیه بسیاری از زنانی را که برای ازدواج در فرانسه جدید ترغیب شده بودند فراهم می کرد، آنها به عنوان filles du roi (دختران پادشاه) شناخته می شدند.
صومعه سنی در کبک ، همانند اروپا، نیاز به جهیزیه والدین دختران راهبه داشت . درست همانطور که جهیزیه در ازدواج عروس های طبقه بالا پرداخت می شد. کلیسای کاتولیک در نظر داشت از این الزام برای حفظ و کنترل اعضای جدید جوامع مذهبی استفاده شود. دختران فاقد جهیزیه اغلب مورد حمایت خیرین قرار می گرفتند و گاهی اوقات مراسم مذهبی مبلغ مورد نیاز برای ورود به حوزه را کاهش می دادند.
آداب و رسوم تاریخی در ایالات متحده آمریکا:
Fra Angelico: داستان سنت نیکلاس – دادن جهیزیه به سه دختر فقیر. این نقاشی قرن پانزدهم داستان مرد فقیری را با سه دختر روایت می کند. در آن روزها پدر یک دختر جوان مجبور بود به دخترش جهیزیه بدهد. بدون جهیزیه بعید بود که مردی با زنی بدون جهیزیه ازدواج کند. ضرب المثل ظاهر شدن یک کیسه طلا در خانه و در سه نوبت برای جهیزیه، مقدمه ای از سنت نیکلاس است. بعدها سنت نیکلاس به سانتا کلاوس معروف شد.
پرداخت مهریه را استعمارگران از انگلیس و سایر نقاط اروپا به آمریکا آوردند. امریکایی ها بیشتر اوقات یکی از داستان های جان هول، مدیر ضرابخانه بوستون را روایت می کند، که در ازدواج دخترش، هانا با ساموئل ادر مورد پرداخت جهیزیه سوال داشت. گفته می شود هال دختر 18 ساله خود را در یک طرف مقیاس بزرگ از ترازوی انبار خود قرار داده است. سپس شیلینگ های آن طرف ترازو را روی هم چید تا وقتی که وزن آن به رنگ نقره رسید و آن مهریه آن دختر از طرف خانواده داماد بود.
سیستم جهیزیه در برخی از قبایل بومی آمریکا وجود داشت. به عنوان نمونه می توان به ازدواج جان رولف و شهرک نشینان ویرجینیا با پوکاهونتاس اشاره کرد که برای هدیه ازدواج یک قطعه زمین بزرگ جهیزیه آورده است.
دختران صنعتگران ثروتمند قرن نوزدهم، که از حقوق وراثت در پول و املاک برخوردار بودند، پدرانشان مهریه ای به آنها دادند تا با اشراف اروپایی ناشناخته با ثروت اندک ازدواج کنند. تبادل عناوین و ثروت متقابل اعتبار عروس و داماد را بالا برد.
آداب و رسوم تاریخی در برزیل:
مهریه رسمی بود که مهاجران پرتغالی به برزیل آوردند. اقتصاد استعماری منجر به این شد که خانواده ها مشتاق به زمین برای جهیزیه باشند. در اروپا پدر بیشترین جهیزیه را در اختیار دختر بزرگ قرار می داد. اما این رسم در برزیل متفاوت است. تحقیقات در سائوپائولو نشان داد که 31 درصد پدرها جهیزیه بیشتری به دختران جوان تر می دهند و 21 درصد جهیزیه را بدون هیچ گونه ترجیح مرتبط با سن توزیع می کنند. دختران علاوه بر مهریه می توانند از پدرشان ارث نیز بگیرند، زیرا آنها در زمره وراث قانونی هستند. در برزیل استعماری، قوانین ارث پیچیده بود. طبق قوانین پرتغال، این املاک قرار بود بین کودکانی تقسیم شود که قبلا جهیزیه دریافت نکرده بودند. در اوایل دوره استعمار، دخترانی که جهیزیه بزرگ گرفتند پس از مرگ پدر از قبول ارث بیشتر خودداری کردند. در قرن هجدهم وقتی ارث و جهیزیه کاهش یافت این رسم از بین رفت. دختران علاوه بر سهم قانونی ارث، مهریه را نیز پذیرفتند. به این ترتیب جهیزیه با سهم قانونی ارث ترکیب می شد و این را جمع جهیزیه یا à colação می نامیدند.
مواردی وجود داشت که دختری بدون جهیزیه ازدواج می کرد، در حالی که به خواهرانش جهیزیه داده می شد، این نشان از کنترل پدر بر گزینه های ازدواج دخترش دارد. در طول قرن هجدهم، با کاهش اندازه ارث، اختلافات بین خواهر و برادر رایج شد جهیزیه می تواند شامل زمین، خانه ای در شهر، پول نقد، گرد و غبار طلا، شمش طلا، ابزار و ماشین آلات، گاو یا اسب باشد. در قرن نوزدهم، تغییرات اقتصادی به این معنی بود که مردان، به طور معمول بازرگانان ، موارد بیشتری را به طور مادی در ازدواج انجام می دهند و پویایی اقتصادی ازدواج تغییر می کند. گاهی اوقات داماد احتمالی در خانه ی خانواده عروس کار می کند تا حق ازدواج با او را بدست آورد.
آداب و رسوم جهیزیه دادن در دوران معاصر:
مهریه در بسیاری از نقاط جهان ، به ویژه در آسیای جنوبی و بسیاری از کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا ،یک سنت و روشی متداول است . جهیزیه در کشورهایی که قوانین ارث و تعصبات مردانه و ناکافی دارند و در بیشتر جوامع، که انتظار دارند زنان در کنار خانواده همسرشان و یا در همسایگی آنان زندگی کنند، معمولاً رایج است.
البته در جنوب آسیا در یک استثنا غیر معمول در بوتان یافت می شود . که رسم و رسوم و سیستم جهیزیه در بوتان وجود ندارد. و دختران در هنگام تولد فامیل پدرشان را نمی گیرند و فامیل دختران باید مشابه فامیل شوهرانشان باشد و در روستا ها زمین های روستایی باید به نام دختر ثبت شود و زنان چند همسری از نظر اجتماعی پذیرفته است. در عربستان، عرف مهریه۴۰۰۰ دلار است. در جمهوری آذربایجان، میانگین نرخ مهریه در حدود ۲۰۰۰ منات جمهوری آذربایجان برآورد میشود. میانگین نرخ مهریه در میان اقوام مختلف کشور هند در حدود ۱۰۰ هزار تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار روپیه تعیین میشود. در ترکیه نیز نرخ مهریه به‌طور متوسط ۳۵ هزار لیر است. در مناطق مختلف چین در میان اقوام مختلف، نرخ مهریه حدود ۱۰ هزار یوان تخمین زده میشود. در عمان نرخ مهریه در حدود ۲ هزار ریال عمان است.
آداب و رسوم تاریخی در هند:
در هند، جهیزیه است که به نام Dahej هندی، و جاحظ به زبان عربی در میان جامعه اسلامی (برگرفته از “Jahzi Islamic”). و در بخشهای بسیاری از هند شرقی، جهیزیه را Aaunnpot می نامند. مهریه پرداخت نقدی یا هدیه ای از طرف خانواده عروس به خانواده داماد هنگام ازدواج است. ممکن است شامل پول نقد، جواهرات، وسایل برقی، مبلمان، تختخواب، سفالی ظروف، ماشین و سایر وسایل خانه باشد که به تازه عروسها کمک می کند تا خانه را بسازند.
سیستم جهیزیه در هند فشار مالی زیادی به خانواده عروس وارد می کند. پرداخت آن اکنون طبق قانون منع مهریه 1961 در قانون مدنی هند و متعاقباً طبق مواد 304B و 498A قانون مجازات هند (IPC) ممنوع است. مهریه علی رغم قوانینی که آن را در هند منع کرده است، به عنوان یک سنت محبوب باقی مانده است. قوانین دیگری که برای حل این مشکل طراحی شده است شامل قوانین محدود کردن مهریه و هدایای عروسی، 1976، و قوانین منع جهیزیه (نگه داشتن لیست اقلام و هدایای عروس و داماد)، 1985 که برای مستند کردن هدیه ها و ارائه مدارک قوی تر به شاکیان و یا جنایت علیه عروس برای پیگرد قانونی اعمال میشود.
عمل به مهریه در هند محدود به هندوها یا دین خاصی نیست، بلکه به طور گسترده ای رواج دارد. به عنوان مثال، مسلمانان هند مهریه را “جهیز” می نامند، و آنها این عمل را در رابطه با جاهز فاطمی توجیه می کنند. اسلام گرایان جهیزیه را به دو دسته طبقه بندی می کنند: دسته اول شامل برخی از های لباس عروس برای زندگی زناشویی است. مورد دوم شامل کالاهای با ارزش، لباس، جواهرات و یا مبلغی برای خانواده داماد است که پس از چانه زدن توافق شود. جهیزیه اغلب از هزینه های اعمال شده به داماد بیشتر است.
هرچند قوانین هند علیه مهریه چندین دهه است که وجود دارد، اما به دلیل بی اثر بودن بیشتر اوقات مورد انتقاد قرار گرفته است. موارد مرگ و میر و مهریه در بسیاری از مناطق هند بدون بررسی ادامه دارد و این موارد انتقادات را برای اجرای قوانین افزایش داده است.
آداب و رسوم تاریخی در بنگلادش:
رسم اصلی در بنگلادش قیمت عروس (کمک هزینه عروس ) بود که ضمانت نامیده می شد. به موجب آن خانواده داماد مبلغی را به والدین عروس پرداخت می کردند. جهیزیه که به آن جوتوک می گفتند کم کم جایگزین شد. این تغییر در هنجارها از دهه 1960 آغاز شد. در اوایل دهه 2000 جهیزیه جایگزین مهریه شد. جوتوک گاهی اوقات هجی Joutukh همانطور که در هر جای دیگر آسیای جنوبی وجود دارد، در بنگلادش به یک مشکل جدی و در حال رشد تبدیل شده است. سالانه بین 0.6 تا 2.8 ساقدوش عروس به دلیل خشونت مربوط به مهریه می میرند.
بنگلادش در دهه های اخیر همزمان با رشد طبقه متوسط شاهد افزایش تعداد جهیزیه های مورد انتظار بوده است. جامعه شناس سارا وایت می گوید مهریه جبران کننده کمک های اقتصادی ضعیف زنان نیست. وظیفه اصلی آن اکنون حمایت از پیشرفت خانواده با تأمین منابع اضافی است. این همچنین نشان دهنده تعهد مداوم به استانداردهای حکمرانی و حمایت از مردان است. مهریه ارزش زنان را افزایش می دهد، که بر فساد گسترده، خشونت های سیاسی و جنسیتی تأثیر می گذارد. منتقدان دیده اند که زنان وقتی قادر به پرداخت پول به شوهر خود نیستند، شکنجه می شوند. بعضی اوقات در روزنامه می شنویم و می بینیم كه برخی از زنان در حال كشته شدن هستند، و برخی دیگر توسط شوهر، خانواده و دیگران به دار آویخته و سوزانده شده اند. در ماده 4 قانون منع جهیزیه آمده است که هرکس از شخص دیگری مهریه بخواهد مرتکب جرم شده است. این قانون شامل هیچ ماده ای نیست که مجازات سوء استفاده را تعیین کند. بنابراین زنان اغلب از قانون برای آزار و اذیت همسران خود استفاده می کنند.
آداب و رسوم تاریخی در پاکستان:
در پاکستان به جهیزیه به عربی جاهز گفته می شود از لحاظ تعداد مرگ و میر ناشی از جهیزیه در هر 100000 زن پاکستان در رتبه اول قرار دارد، سالانه بیش از 2000 مورد مرگ مربوط به جهیزیه گزارش می شود و نرخ سالانه بیش از 2.45 مرگ در هر 100000 زن از خشونت مربوط به مهریه است.
به گفته انصاری: جامعه مسلمانان در پاکستان مهریه را یک عرف اسلامی اجباری می دانند. آنها برای توجیه عمل دادن جهیزیه و همچنین دریافت مهریه، سنت پیامبر را استناد می کنند. پیامبر در ازدواج دخترش فاطمه با علی چیزهایی داد. همانطور که در سال دوم ازدواج زینب دختر دیگر پیامبر ذکر شد و وی در هنگام ازدواج از خانواده خود جواهرات گران قیمت دریافت کرد. بیش از 95 درصد ازدواج های پاکستان مستلزم انتقال جهیزیه از خانواده عروس به خانواده داماد است. نظرسنجی کالوپ 2014 در پاکستان نشان داد که 84 درصد از پاکستانی بر این باورند که جهاز عروس نقش بسیار مهم و یا تقریبا کلیدی در ازدواج ایفا می کند، در حالی که 69 درصد معتقدند که یک دختر نمی تواند بدون جهیزیه ازدواج کند.
در دهه های اخیر پاکستان مانند سایر کشورهای جنوب آسیا شاهد افزایش ارزش مهریه بوده است. با این حال از یک عروس در پاکستان هنوز انتظار می رود جهیزیه برای ازدواج، اعم از مسلمان، هندو یا مسیحی بیاورد. خرید جهیزیه دارای آداب و رسوم با سابقه طولانی در پاکستان است. جهیزیه امروز اغلب متشکل از جواهرات، لباس و پول است. پیش بینی می شود مهریه تهیه شود، زیرا بیشتر ازدواج ها بین اقوام زودتر انجام می شود.
از نظر تئوری عروس مهریه را کنترل می کند اما در عمل کنترل اغلب به شوهر و شوهرها می رسد و گاهی داماد از طریق اخاذی مهریه زیادی می گیرد. در روستاهای پاکستان ارزش جهیزیه هنوز نسبتاً کم است که حدود 12 درصد از هزینه های سالانه خانوار (کالاهای غیر با دوام) است. در حومه پاکستان، رسم بر این است که عروس پس از ازدواج مهریه خود را کنترل کند، نه اینکه تسلیم شوهر و خانواده شوهر شود.
نظرسنجی اخیر گالوپ پاکستان در ژانویه 2017 نشان داد که 56 درصد مردم انتظار داشتند دختری برای ازدواج جهیزیه بیاورد. فشاری که برخی از پاکستانی ها برای تهیه مهریه بزرگی تحمل می کنند منجر به بدهی از جمله بردگی بدهی می شود. بعضی از عروس ها اگر در خارج از خانه کار می کنند جهیزیه خود را با درآمدشان پس انداز می کنند. دام بدهی ایجاد شده برای تهیه جهیزیه بزرگ، والدین مشتاق را تحت فشار قرار می دهد تا برای دخترانشان در یک طبقه اجتماعی بهتر ازدواج کنند. همچنین به عنوان دلیل روند فعلی به سمت ازدواج دیررس ذکر شده است. ازدواج های تنظیم شده بین پسر عموهای اول معمول است، زیرا راهی برای نگهداری جهیزیه در خانواده بزرگ است.
پاکستان قوانین زیادی را برای رسیدگی به مسئله مطالبات بیش از حد مهریه تصویب کرده است، از جمله: جهیزیه و عروسی هدایا (محدودیت) قانون، حقوق سال 1976. زنان به ارث، به طور جداگانه از مهریه، در قانون شریعت شخصی برای مسلمانان 1948 و خانواده های مسلمان قوانین فرمان 1961 محافظت میشدند.
آداب و رسوم تاریخی در نپال:
عمل به مهریه در نپال رایج است است و همچنین خشونت مربوط به جهاز به طور فزاینده ای به یک مشکل تبدیل شده است. در نتیجه سنت جهیزیه در نپال ممنوع شده است. ولی علی رغم قوانین سخت، با تصور عمومی از مصونیت از مجازات، حوادث خشونت آمیز همچنان ادامه دارد. مردم جامعه نپال هنوز هم آزادانه از جهیزیه به عنوان یک حق به برای داماد استقبال میکنند. حتی افراد با تحصیلات عالی که در ترای(terai) نپال زندگی می کنند جهیزیه را بدون هیچ فکر دیگری قبول می کنند. بنابراین والدین از ترس تولد دختران در خانواده تعیین جنسیت می کنند و اگر جنین دختر باشد برای سقط جنین دختر اقدام میکنند. بسیاری از مرگ ها نیز به دلیل عدم پرداخت جهیزیه به داماد بوده است. با این وجود سیستم جهیزیه توسط افراد غیر هندو یا افراد بومی انجام نمی شود.
در نپال عمل به جهیزیه رابطه نزدیک با اعتبار اجتماعی دارد. و خشونت مهریه به ویژه در کمربند Terai شیوع دارد. در سال 2009 ، نپال قانون آداب و رسوم اجتماعی را تصویب کرد که مهریه را غیرقانونی اعلام کرد. با این حال هنوز در جامعه نپال بین خانواده ها رواج دارد.
آداب و رسوم تاریخی در سریلانکا:
در سریلانکا جهیزیه به عنوان dewedda شناخته می شود. پرداخت مهریه در سریلانکا یک پشتوانه قوی دارد و به خشونت خانوادگی مرتبط بوده است. با این حال اهمیت آن رو به کاهش است و خشونت مربوط به آن مانند سایر کشورهای آسیای جنوبی رایج نیست، گرچه هنوز هم وجود دارد.
آداب و رسوم تاریخی در افغانستان:
جهیزیه به نام Jehez در افغانستان است و از شیربها ( shirbaha) و مهریه جدا است.
جهیزیه در افغانستان گاهی بسیار بزرگ پیش بینی می شود و داده می شود. بعضی از خانه ها تقریباً خالی شده اند تا دختر در مراسم عروسی یک نمایش بزرگ برگزار کند. اقلام موجود در جهیزیه به منابع خانواده عروس و خواسته های خانواده داماد بستگی دارد. گلدوزی به طور سنتی در جهیزیه قرار می گیرد. زمین، پول، جواهرات مانند گردنبند، کفش، شال، فرش، ملحفه، مبلمان، ظروف، آینه، ساعت و موارد دیگر. جهیزیه یک روز قبل از روز عروسی در یک مراسم آیینی با ساز و موکب از خانه خانوادگی عروس به خانه خانواده داماد منتقل می شود که به طور معمول طولانی ترین مسیر را در منطقه مسکونی برای جامعه افغانستان انتخاب میکنند تا جهیزیه را ببیند.
افغانستان هم جهیزیه دارد و هم مهریه عروس گرچه این عمل بین گروه های مختلف قبیله ای و قومی متفاوت است. در افغانستان، ازدواج به طور معمول به دو نوع پرداخت احتیاج دارد : ماه ، كه معمولاً از دام ، اموال و پول تشکیل می شود و در عمل اغلب به صورت عروس به خانواده زن پرداخت می شود. و جهیزیه ای که عروس به خانه شوهر آورده است که ممکن است شامل کالاهای مختلفی از جمله لباس، ملحفه و وسایل خانه باشد. ماهیت جهیزیه عروس اغلب بر نحوه برخورد وی هنگام ورود به خانه شوهر تأثیر می گذارد. والدین به منظور پایان دادن به مسئولیت اقتصادی خود در قبال دخترشان، اغلب راضی به ازدواج دختران خود در سنین پایین می‌شوند.
آداب و رسوم تاریخی در ایران:
جهیزیه بیش از 1000 سال است که در ایران وجود دارد و آن را جهاز(jahīz calledeh ) مینامند (که گاه به صورت جهاز یا جهیز، جهیزیه، هجی می شود) جهیزیه لباس، اثاثیه، جواهرات، پول نقد و وسایل دیگری است که خانواده عروس به عروس می دهد تا با خود به خانواده داماد ببرد مهریه جداگانه از شیربها است از مهریه های مورد نیاز در شریعت قوانین مذهبی، و همچنین پرداخت های سنتی شیر بها (به معنای واقعی کلمه: قیمت شیر)، در مناطق روستایی ایران و شهر های مختلف ایران پرداخت میشود ولی در بیشتر شهر های ایران جهیزیه رایج هست و خانواده ها برای ازدواج دخترانشان جهیزیه های کوچک و بزرگ در نظر میگیرند که مقدار جهیزیه ای که عروس با خود به خانه داماد می برد بستگی به اوضاع مالی خانواده عروس دارد که در حد وسع مال خانواده ها جهیزیه به عروس داده میشود.
آداب و رسوم تاریخی در ترکیه:
جهیزیه در ترکیه به چاییز معروف است . جاییز املاک و یا پولی است که خانواده عروس به زن و شوهر در هنگام ازدواج می دهند. CEYIZ های مختلف و جدا از مهریه است که توسط داماد به عروس، یا سنتی پرداخت baslik در برخی از نقاط ترکیه. در دوران معاصر جایگزین جهیزیه با تبادل هدایا در مراسم ازدواج توسط اعضای خانواده جایگزین شده است.
جهیزیه اغلب بسته به منابع خانواده ترک شامل اثاثیه، لوازم خانگی، پوشاک، جواهرات طلا، پول نقد و سایر اقلام است. برخی از مهریه های ترکیه پس از ازدواج برای زوج باقی می ماند ، برخی دیگر به طور خاص برای خانواده و بستگان داماد در نظر گرفته شده است. CEYIZ معمولا در بین خانواده داماد و عروس توافق قبل از تاریخ عروسی نهایی است. طبق سنت، حتی در زمان های کنونی، جهیزیه برای خودنمایی نمایش داده می شود، قبل از ازدواج در روستاهای ترکیه، در خانواده عروس یا خانواده داماد، این نمایشگرها به طور معمول توسط خانم ها به ویژه از خانواده داماد، مورد بررسی و بازدید قرار می گیرد. در برخی موارد، اگر خانواده داماد از مهریه نمایش داده شده راضی نباشند، میتواند به خانواده عروس اطلاع دهد جهیزیه، از خانواده عروس به خانواده داماد درست قبل از عروسی در یک مراسم تشریفاتی منتقل می شود. پس از آن عروسی به پایان رسید.
آداب و رسوم تاریخی در آذربایجان:
جهیزیه در آذربایجان به عنوان cehiz شناخته می شود. Cehiz مال و پولی است که خانواده عروس باید قبل از ازدواج به خانواده داماد بدهند. Cehiz جدا از پول مهریه و طبق شریعت دینی در جمهوری آذربایجان که اسلامی است پرداخت میشود. Cehiz اغلب شامل وسایل، لوازم خانگی، کریستال، آینه، تخت، جواهرات و پول نقد است که بسته به مذاکره بین خانواده داماد و عروس قبل از روز عروسی انجام می شود. در حالی که خانواده داماد Cehiz را دریافت می کنند، عروس مهریه( Mahr )را دریافت می کند. بستگان عروس اغلب به شادی و رقص می پردازند.رسم است جهیزیه چند روز قبل از عروسی به خانه داماد منتقل شود و توسط خانواده داماد بررسی و رویت می شود و یک صیغه (رسید) برای جهیزیه توسط خانواده داماد صادر می شود. این کمک می کند تا از اختلافات جلوگیری شود. اگر برخی از اقلام مهریه رضایت بخشی نداشته باشد، ممکن است عروسی به تاخیر بیفتد یا لغو شود. سنت های مشابه در بسیاری از مناطق قفقاز از جمله گروه های قومی غیر مسلمان نیز برگزار می شود.
آداب و رسوم تاریخی در تاجیکستان:
جهیزیه در تاجیکستان اغلب شامل مجموعه ای از لباس های سنتی است که در روز عروسی به نمایش گذاشته می شوند.
آداب و رسوم تاریخی در مراکش:
مهریه یک عمل سنتی و رایج در مراکش است و بسته به منطقه و قومیت و گویش (مثلاً عربی، بربر و غیره) به آن شورا، شاور ، اسداق یا آمرو گفته می شود. جهیزیه در مراکش جدا از مهریه و یا Sadaq است که یک رسم مذهبی برای مراکشی ها است.
دختران یک روستای در الجزایر برای گرفتن جهیزیه توسط داماد به عنوان رقصنده هستند. حامیان الجزایری آنها را در کافه ها و جشنواره ها یا به زیارتگاه های پیشوایان مسلمان دعوت می کردند. وقتی جهیزیه آنها کافی بود به روستاهای کوهستانی خود بازگشتند و در داخل قبیله ازدواج میکردند. این سنت چند صد ساله در الجزایر مدرن نیز ادامه داشته است.
قرن ها پیش، مهریه و جهیزیه در مراکش معنای دیگری داشتند. مهریه قیمت خرید عروس توسط خانواده داماد به پدر یا سرپرست عروس پرداخت می شود، در حالی که جهیزیه هدیه خواستگاری بود که داماد به عروس پیشنهاد می کرد. و با گذشت زمان، اختلاف از بین رفت و اکنون آنها یکسان هستند، اما متفاوت از عمل مهریه هستند.
آداب و رسوم تاریخی در بوسنی:
جهیزیه در بوسنی به oprema معروف است و در مناطق همسایه، گاهی اوقات به نام prikija یا ženinstvo . اصطلاح دیگر میراز گاهی به کار می رود، اما میراز به معنای ارث نیز استفاده می شود، چیزی متفاوت از مهریه.
جهیزیه جدا از مهریه است که بوسنیایی های مسلمان طبق قوانین اسلامی باید آن را بدهند. Oprema به اموالی که والدین عروس به عنوان بخشی از مایحتاج زندگی مشترک به او می دهند اطلاق می شود. اغلب شامل مبلمان، وسایل آشپزخانه، وسایل تزئینی، جواهرات طلا و سایر موارد است. Oprema همچنین با آیین pohod (هدیه دادن ، dar ) بوسنی و همچنین مراسم ruho (لباس دوزی) متفاوت است. درباره جهیزیه قبل از ازدواج بین خانواده داماد و عروس بحث می شود. خانواده داماد انتظارات کمی و کیفی را تعیین می کنند. این عارضه معمولاً برای کسانی که در عروسی شرکت می کنند نمایش داده نمی شود. Oprema و جهیزیه داری بار اقتصادی بزرگ برای خانواده عروس در بوسنی هستند. خانواده های فقیر سالهای زیادی را صرف پس انداز پول و خرید آن می کنند تا دختران خود را عروس کنند.
آداب و رسوم تاریخی در مصر:
در مصر، جهیزیه به نام Gehaz معروف است . این اموالی است که انتظار می رود عروس در هنگام ازدواج با خود به خانه داماد بیاورد و غیر از آن (مهری) است که داماد به شرط الزام شرع به عروس پرداخت می کند.این رسومات Gehaz در مصر روستایی و شهری مشاهده می شود و به طور معمول بین خانواده داماد و عروس مذاکره می شود. Gehaz شامل مبلمان، لوازم خانگی، جواهرات، چینی، تختخواب و وسایل مختلف خانه است. خانواده ها سالها قبل از خواستگاری دختر اقدام به جمع آوری جهیزیه می کنند. بسیاری از دختران مصری از شغل خود برای تامین اقلام جهیزیه کمک می گیرند تا در هزینه های لازم برای تأمین خواسته های پیش بینی شده صرفه جویی کنند.
این مورد در حالی متداول است که جهیزیه در طول ازدواج داده می شود، ولی در روستاهای مصر، قبل از ازدواج به صورت آیینی به مردم روستا نمایش داده می شود. هر تکه از جهیزیه برای نشان دادن از طرف خانواده عروس به خانواده داماد نمایش داده می شود، روی اتومبیل های باز که چندین بار با موسیقی به اطراف روستا می روند، قرار می گیرد. در واقع نشان دادن مراسم جهاز بران وسیله ای برای کیفیت وضعیت مالی خانواده عروس به خانواده داماد است.
آداب و رسوم تاریخی در صربستان:
در صربستان در بعضی از مناطق روستایی عرف جهیزیه همچنان رعایت می شود. جهاز عمدتا از طریق تاثیرات بیزانس به صربستان قرون وسطی آورده شده است. در اصل رسم اسلاوی نبود. فتح صربستان توسط ترکیه باعث از بین رفتن موقت جهیزیه شده است، اما این رسم در قرن نوزدهم دوباره ظهور کرد. رژیم کمونیستی به دنبال لغو مهریه بود اما این رسم در برخی از مناطق روستایی تا به امروز باقی مانده است.
جهیزیه در بیشتر نقاط جهان چگونه تامین میشود؟
با این اوصاف میتوان گفت: وسایل مورد نیاز ازدواج در بیشتر کشور ها داری یک لیست جهیزیه عروس تقریبا مشابه است که در سراسر کشور های جهان طبق این لیست جهیزیه را برای عروس تامین میکنند. در زیر تعدادی از اقلام مشترک لیست را که در بیشتر کشورهای جهان رایج بوده را در اختیار شما قرار گرفته است.
1. وسایل آشپزخانه
در میان ظروف آشپزخانه انواع و اقسام مواردی است که در آشپزخانه گنجانده شده و می توان از آنها در آنجا استفاده کرد. با این حال، ذکر کوتاه آنها کار شما را بسیار راحت می کند. در اینجا اولین مواردی است که در مورد لوازم آشپزخانه به ذهن خطور می کند:
- ظروف شام و ظروف غذایی خوری برای مهمان
- ظروف تفلون و استیل
- ست لیوان چای
- ست صبحانه
- ست شیشه ای آب، نوشیدنی و غیره
- تابه در چند سایز مختلف
- ست دم کردن قهوه
- قوری
- زودپز
- مجموعه سینی
- سرویس (ملاقه ، چنگال سرویس و غیره)
- ست چاقو
- قاشق چوبی
- ست ظرف صبحانه
- قالب کیک
- رنده، صافی
- نمک، فلفل پاش؛ ست ادویه
- بطری روغن، بطری سرکه، بطری لیمو
- پارچ
- ظروف ذخیره سازی و نگهداری حبوبات و…
- کاسه سالاد
- فشار دهنده لیمو
- ست میان وعده و عصرانه خوری
- وسایل برقی مانند میکسر ، مخلوط کن
- تخته برش
- حصیر و زیرانداز
- درب بازکن
- ابزار خرد کن سیر
2. اقلام منسوجات خانگی:
اولین چیزی که در رابطه با منسوجات خانگی به ذهن خطور می کند لوازم اتاق و بندها و روپوش های ساخته شده توسط مادران ما هستند. ما نمی دانیم کسانی هستند که هنوز هم دوست دارند از آنها استفاده کنند یا خیر، اما لیستی که قرار است ارائه دهیم در واقع از محصولات نساجی خانگی است که می توانید خریداری کنید. در اینجا اولین مواردی است که در مورد کالاهای منسوجات خانگی که باید در جهیزیه پیدا شود به ذهن خطور می کند:
- سرویس خواب ملافه
- ست لحاف
- پتو
- ست خواب
- لباس های مختلف برای استفاده روزانه و میهمانی
- ست حمام
- حوله دستی و حمام
- بالش و لحاف یدکی
- سرویس حمام
- پیش بند آشپزی، دستکش فر
- فرش ، فرش تالار
- پرده توری / کرکره غلتکی
- ظروف و سرویس نگهداری
- کالاهای دست ساز بنا به درخواست
3. لوازم الکترونیکی:
لوازم خانگی برقی بزرگ برای راه اندازی خانه جدید ضروری است. کالاهای برقی که باید در جهیزیه لحاظ شوند به شرح زیر است:
- یخچال
- ظرفشویی
- ماشین لباسشویی
- فر
- 4 لوازم برقی
- وسایل برقی کوچک به اندازه وسایل برقی بزرگ در خانه مهم هستند. لوازم الکتریکی خریداری شده برای جهیزیه شما ممکن است به شرح زیر باشد:
- پنکه
- تلویزیون
- دستگاه خشک کن مو
- دستگاه نان تست، مخلوط کن و غیره
- سشوار مو، صاف کننده و غیره
انواع بند رخت و رخت آویز
در گذشته، خشک کردن لباس یک فرایند ساده بود. انواع بند رخت و رخت آویز به صورت امروزه وجود نداشت افراد برای خشک کردن لباس هایشان لباس ها را به یک طناب آویزان میکردند و صبر میکردند تا خشک شود.
با مدرن شدن زندگی، آپارتمان نشینی و فضای کم بالکن و تراس ساختمان ها، بیشتر ما اغلب بارها و بارها با این وضعیت روبرو شده‌ایم که لباس ها مدت زیادی خیس مانده اند یا بوی نامطبوعی به خود میگیرند. برای تسهیل این روند انواع بند رخت و رخت آویز طراحی شده است که بسیار به ما کمک میکنند
در ابتدا باید این موارد در لیست جهیزیه خریداری شود. البته می توان همه اینها را در صورت نیاز و یا دلخواه کاهش و افزایش داد. قبل از تکمیل اقلام مورد نیاز باید به سادگی لیستی تهیه کنید. بنابراین ، می توانید خانه خود را در روز اول کاملاً مرتب کنید. علاوه بر این ، لیست جهیزیه در مراحل آماده سازی فشرده زمان قابل توجهی به شما می دهد.